Φθινοπωρινό ρομαντικό τραγούδι , από τις μεγαλύτερες διαχρονικά
γαλλικές επιτυχίες.
Πρωτοακούστηκε το 1946 στην δραματική ταινία οι πόρτες της νύχτας ( les portes de la nuit )
του Μαρσέλ Καρνέ [ Marcel Carné ] και έγινε παγκόσμια επιτυχία πρώτα με τον Υβ Μοντάν [
[Yves Montand ] που πρωταγωνιστούσε και στην ταινία , αλλά δεν το τραγουδούσε.
Η μουσική ήταν του Ζοζέφ Κοσμά και οι στίχοι του Ζακ Πρεβέρ.
[Joseph Kosma --- Jacques Prévert.]
Απόδοση στα Ελληνικά :
Ω! πόσο θά ήθελα να θυμάσαι τις ευτυχισμένες ημέρες που ήμασταν μαζί.
Εκείνο τον καιρό η ζωή ήταν πιό ωραία και ο ήλιος πιό ζεστός από σήμερα.
Τα φθινοπωρινά φύλλα τα μαζεύουν σε σωρούς .Βλέπεις δεν έχω ξεχάσει ...
Τα φθινοπωρινά φύλλα τα μαζεύουν σε σωρούς , και τις αναμνήσεις και τις λύπες επίσης
και ο βοριάς τα παρασέρνει μακριά μέσα στην κρύα νύχτα της λησμονιάς .
Βλέπεις δεν έχω ξεχάσει το τραγούδι που μου τραγουδούσες .
Ηταν ένα τραγούδι που μας έμοιαζε , εσύ μ'αγαπούσες και εγώ σ'αγαπούσα
και ζούσαμε οι δυό μας μαζί , εσύ που αγαπούσες κι εγώ που σ'αγαπούσα.
Αλλά η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται , έτσι ήσυχα χωρίς θόρυβο
και η θάλασσα σβήνει στην άμμο τα βήματα των χωρισμένων εραστών.
Αλλά η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται , έτσι ήσυχα χωρίς θόρυβο
και η θάλασσα σβήνει στην άμμο τα βήματα των χωρισμένων εραστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου