https://www.youtube.com/watch?v=mSWJV40BZSg
Χθες ακόμη ήμουν 20 χρονών χάϊδευα τον χρόνο και έπαιζα με την ζωή ,όπως παίζουμε με τον έρωτα και ζούσα την νύχτα χωρίς να υπολογίζω τις ημέρες που έφευγαν μέσα στον χρόνο,έκανα τόσα πολλά σχέδια που έμειναν στον αέρα , έχτισα τόσες ελπίδες που πέταξαν μακριά,και έμεινα χαμένος μη ξέροντας που να πάω , με τα μάτια να ψάχνω στον ουρανό αλλά με την καρδιά στην γη,
Χθες ακόμη ήμουν 20 χρονών και σπαταλούσα τον χρόνο νομίζοντας ότι θα τον σταματήσω
και για να τον σταματήσω ή μάλλον να προπορευτώ , συνέχεια έτρεχα και λαχάνιαζα αγνοώντας ότι το παρελθόν συνυπάρχει με το μέλλον , προέτρεχα του εαυτού μου σε όλες τις συζητήσεις και
έδινα την γνώμη μου , θέλοντας το καλό έκανα κριτική σε όλο τον κόσμο με ανεμελιά ..
Χθές ακόμη ήμουν 20 χρονών αλλά έχασα τον καιρό μου κάνοντας τρέλλες που δεν μου άφησαν κατά βάθος τίποτε πολύτιμο αληθινά παρά μόνο μερικές ρυτίδες στο μέτωπο και τον φόβο
της πλήξης , γιατί οι αγάπες μου πέθαιναν πριν καν υπάρξουν , οι φίλοι μου έφευγαν και δεν θα ξανάρθουν , από τα λάθη μου δημιουργησα το κενό γύρω μου , και κατέστρεψα την ζωή μου και τα νεανικά μου χρόνια , και απο το καλύτερο και το χειρότερο πετούσα το καλύτερο , πάγωσα τα χομόγελά μου και τα δάκρυά μου..
Που είναι άραγε τώρα τα είκοσί μου χρόνια ;
Χθες ακόμη ήμουν 20 χρονών χάϊδευα τον χρόνο και έπαιζα με την ζωή ,όπως παίζουμε με τον έρωτα και ζούσα την νύχτα χωρίς να υπολογίζω τις ημέρες που έφευγαν μέσα στον χρόνο,έκανα τόσα πολλά σχέδια που έμειναν στον αέρα , έχτισα τόσες ελπίδες που πέταξαν μακριά,και έμεινα χαμένος μη ξέροντας που να πάω , με τα μάτια να ψάχνω στον ουρανό αλλά με την καρδιά στην γη,
Χθες ακόμη ήμουν 20 χρονών και σπαταλούσα τον χρόνο νομίζοντας ότι θα τον σταματήσω
και για να τον σταματήσω ή μάλλον να προπορευτώ , συνέχεια έτρεχα και λαχάνιαζα αγνοώντας ότι το παρελθόν συνυπάρχει με το μέλλον , προέτρεχα του εαυτού μου σε όλες τις συζητήσεις και
έδινα την γνώμη μου , θέλοντας το καλό έκανα κριτική σε όλο τον κόσμο με ανεμελιά ..
Χθές ακόμη ήμουν 20 χρονών αλλά έχασα τον καιρό μου κάνοντας τρέλλες που δεν μου άφησαν κατά βάθος τίποτε πολύτιμο αληθινά παρά μόνο μερικές ρυτίδες στο μέτωπο και τον φόβο
της πλήξης , γιατί οι αγάπες μου πέθαιναν πριν καν υπάρξουν , οι φίλοι μου έφευγαν και δεν θα ξανάρθουν , από τα λάθη μου δημιουργησα το κενό γύρω μου , και κατέστρεψα την ζωή μου και τα νεανικά μου χρόνια , και απο το καλύτερο και το χειρότερο πετούσα το καλύτερο , πάγωσα τα χομόγελά μου και τα δάκρυά μου..
Που είναι άραγε τώρα τα είκοσί μου χρόνια ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου