Δεν θα κλάψω , ούτε καν θα στενοχωρηθώ .
Υπήρξε όντως μιά μεγάλη προσωπικότητα.
Αλλά μεγάλη προσωπικότητα δεν σημαίνει .αναγκαστικά καλή , που έδρασε για το καλό της χώρας του ή και της ανθρωπότητας εν γένει.
Υπήρξαν μεγάλες προσωπικότητες που προκάλεσαν τεράστιες
καταστροφές , φοβερά εγκλήματτα κλπ.
Μπορεί να είχε δίκαιο ο Δημοσθένης:
Προς γαρ το τελευταίον εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται [ Ολυνθιακός Α' ].
Ομως ο Μ.Θ. αγωνίσθηκε με πάθος , στο μεγαλύτερο μέρος της
ενεργού ζωής & σταδιοδρομίας , για λάθος σκοπό.
Για την ανατροπή της Δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση ενός από τα χειρότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα .
Με την φανατική του πολιτική ως επικεφαλής των " Λαμπράκηδων " υπήρξε μία από τις αιτίες [ έστω αφορμές ]
της δικτατορίας του 1967.
Και στην συνέχεια για πολλά χρόνια υποστήριζε τις αντιδημοκρατικές θέσεις , ακόμη και με τραγούδια του , τις συναυλίες του πχ στην ΕΣΣΔ κοκ.
Ευτυχώς απέτυχε.
"Ευτυχώς που δεν νίκησε η Επανάστασή μας". [ΛεΚωνίδας Κύρκος , Καθημερινή , 3/12/2006.
ΥΓ.
Το "τελευταίο εκβάν" είναι ότι η Ελλάδα έμεινε έξω από το "σιδηρούν παραπέτασμα", δηλαδή έξω από τον κύκλο των χωρών στις οποίες επιβλήθηκε το κομμουνιστικό καθεστώς και παρέμειναν προσκολλημένες στη Σοβιετική Ένωση. Ήταν η Πολωνία, η Ανατολική Γερμανία, η Ουγγαρία, η Ρουμανία, η Τσεχοσλοβακία, η Γιουγκοσλαβία, η Βουλγαρία, η Αλβανία και οι τρεις βαλτικές χώρες , για να περιοσθούμε μόνο στην Ευρώπη.